SEBELUM aku menulis tentang keesentrikan pengarah filem Werner Herzog seperti aku janjikan minggu lalu, aku ingin mengimbas kembali untuk merumuskan pandangan dan pendapat si film buff yang menghubungi aku memperkatakan tentang perangai esentrik pengarah-pengarah filem dunia.
Menurut si film buff aka peminat filem tegar ini, aku perlu berlaku adil kepada pembikin dan pelajar filem generasi muda kita dalam menyalurkan informasi berkaitan pengarah dan industri filem dunia. Teguran dan ingatan beliau menghantui aku sepanjang dua minggu ini.
Selepas tersiar artikel minggu lalu aku ada juga menerima pandangan seorang pelajar filem lewat SMS bertanya apakah perlu mereka mengetahui sejarah keesentrikan kegilaan kesenimanan pengarah-pengarah tersohor dunia ini? Reaksi pelajar ini juga menghantui pemikiran aku sepanjang minggu ini. Kenapa aku merasakan begitu?
Aku merasakan kedua pandangan ini melahirkan satu pertentangan mind set atau jalur pemikiran yang perlu diberi perhatian.
Secara peribadi aku merasakan apa jua informasi aku tahu dan miliki tentang filem baik tempatan dan dunia perlu aku kongsikan bersama dengan penonton, peminat dan pelajar filem Melayu dan pelajar filem anak semua bangsa Malaysia.
Aku dapati daripada input si film buff yang pastinya bukan seorang yang terlibat dalam industri filem berbanding input pelajar filem generasi muda, wujud dua bentuk sikap dan pemikiran yang perlu diseimbangkan bagi membawa pembikinan dan apresiasi filem tempatan maju ke depan.
Aku simpulkan begini – si film buff mahu melihat industri filem tempatan yang bakal diterajui oleh pembikin filem generasi muda terus maju. Untuk itu perlu ada ilmu dan pengetahuan tentang industri dan sejarah filem dunia melalui pembacaan dan pencarian informasi mengenai filem-filem besar dan penting oleh pengarah-pengarah filem tersohor dunia.
Si pelajar filem pula mempamerkan sikap jumud sebahagian orang kita yang malas mencari dan mengkaji. Kepada pelajar ini cuma satu aku ingin ingatkan – jauh berjalan luas pandangan dan semestinya luas pembacaan bertambah pengetahuan dan ilmu.
Pengalaman manusia lain, baik atau buruk adalah ilmu dan panduan untuk kita. Bila ilmu filem bertambah maka filem-filem bakal kita arahkan akan ada jati diri dan identiti bangsa.
Pelajar-pelajar filem jangan sesekali cuba melalui jalan pintas jika mahu menjadi pengarah filem yang menghasilkan filem-filem bermutu. Paling penting menghasilkan filem bermaruah!
Berbalik kepada janji aku menulis tentang seorang lagi pengarah filem tersohor dunia yang esentrik.
Werner Herzog, nama pengarah Jerman ini kurang dan tidak dikenali oleh ramai khalayak penonton dan orang-orang filem negara kita. Ramai tidak berpeluang menonton filem-filem arahannya. Tetapi aku pasti ada segelintir peminat dan penggiat filem tegar - hardcore tempatan mengenali Herzog.
Seingat aku cuma satu filemnya, Nosferatu - The Vampyre (1979) pernah ditayangkan di pawagam Odeon, Jalan Tuanku Abdul Rahman pada akhir 70-an. Itu pun hanya untuk beberapa hari sahaja.
Aku berkesempatan menonton filem lakonan Klaus Kinski (1926-1991) ini pertama kali di pawagam arus perdana.
Sebelum itu aku hanya berpeluang menonton filem-filem arahan Herzog dan pengarah–pengarah Jerman lain daripada kelompok The New German Cinema, di antaranya Rainer Werner Fassbander (1945-1982) dan Wim Wenders (1945) lewat tayangan-tayangan khas dengan kerjasama kedutaan Jerman di Goethe Institut, terletak di sebuah banglo di persimpangan Jalan U Thant, Ampang dengan Jalan Tun Razak ketika itu.
Werner Herzog dilahirkan pada 5 September 1942, di Munich, Germany. Selain mengarah filem cereka, beliau juga seorang pengarah filem dokumentari, produser filem, penulis lakon layar, pengarang buku, pelakon dan pengarah opera.
Kegilaan esentrik kesenimanannya bermula sejak beliau masih menuntut di Munich Film School. Herzog telah mencuri kamera 35mm dari sekolah filemnya untuk membuat filem pendek pertamanya. Komen beliau terhadap insiden itu - “I don’t consider it theft. It was just a necessity. I had some sort of natural right for a camera, a tool to work with.” Terjemahan ringkasnya - “Saya tidak menganggap ia satu kecurian. Ia hanya satu keperluan. Saya mempunyai hak seperti satu kuasa semula jadi untuk memiliki sebuah kamera, satu alat bagi kegunaan saya.”
Bagi mencari dana untuk filem cereka pertamanya, Herzog pernah terpaksa bekerja syif malam sebagai pengimpal di satu kilang keluli. Ketika Herzog mula berpeluang mengarah filem-filem awalnya, beliau sempat menuntut di Munich University dalam bidang sejarah dan kesusasteraan walaupun tidak lama.
Herzog dan banyak di antara filemnya telah dicalonkan di festival-festival filem dan memenangi anugerah. Anugerah utama pertama dimenanginya ialah Silver Bear Extraordinary Prize Jury untuk filem cereka pertamanya, Signs of Life (1968) di Berlin International Film Festival ke-18, 1968. Selain itu, filem Nosferatu - The Vampyre juga pernah dicalonkan untuk Anugerah Golden Bear di festival yang sama pada 1979.
Pada 1975, filemnya The Enigma Kaspar Hauser telah memenangi Hadiah Khas Juri (juga dikenali sebagai ‘Silver Palm’) di Cannes Film Festival. Filem-filem lain Herzog yang dicalonkan untuk Golden Palm di Cannes Film Festival adalah Woyzeck (1979) dan Where the Green Ants Dream (1984).
Kejayaan hebat Herzog ialah ketika memenangi Anugerah Pengarah Terbaik lewat filem ke-9 arahannya, Fitzcarraldo (1982) di Cannes Film Festival ke-35, 1982.
Filem Fitzcarraldo telah menjulang nama Herzog sebagai pengarah filem dalam kelasnya tersendiri – the one and only. Dengan segala kegilaan dan esentrisitinya sukar untuk difahami oleh penonton dan orang biasa. Waima dalam kalangan komuniti filem sendiri.
Herzog sering menampilkan dalam filem-filemnya hero dengan impian mustahil di luar jangkauan akal waras manusia. Beliau juga gemar menampilkan watak hero dengan bakat unik dalam bidang yang jarang diterokai atau kabur sifatnya. Kisah hubungan manusia yang bertentangan dengan alam semula jadi.
Pengarah filem New Wave Perancis, François Truffaut (1932-1984) pernah menganggap Herzog “the most important film director alive.”. Terjemahannya – “Seorang pengarah filem paling penting pernah hidup di dunia ini.”
Menurut pengkritik filem Amerika Roger Ebert, Herzog tidak pernah menghasilkan walau satu filem pun yang dikompromikan dan memalukan atas sebab-sebab pragmatik atau tidak menarik. Walaupun ada filem-filem beliau yang gagal namun masih menakjubkan. Bahkan kegagalan-kegagalannya adalah kegagalan yang hebat!
Herzog tersenarai dalam salah seorang daripada 100 orang paling berpengaruh di planet ini oleh majalah Time pada 2009.
Minggu depan aku akan menulis tentang pembikinan filem Fitzcarraldo. Penggambaran di hutan belantara Amazon dengan segala kegilaan termampu difikirkan oleh akal manusia dalam mencabar kewarasan seorang pengarah filem untuk menghasilkan satu karya seni bernama filem.
Menurut si film buff aka peminat filem tegar ini, aku perlu berlaku adil kepada pembikin dan pelajar filem generasi muda kita dalam menyalurkan informasi berkaitan pengarah dan industri filem dunia. Teguran dan ingatan beliau menghantui aku sepanjang dua minggu ini.
Selepas tersiar artikel minggu lalu aku ada juga menerima pandangan seorang pelajar filem lewat SMS bertanya apakah perlu mereka mengetahui sejarah keesentrikan kegilaan kesenimanan pengarah-pengarah tersohor dunia ini? Reaksi pelajar ini juga menghantui pemikiran aku sepanjang minggu ini. Kenapa aku merasakan begitu?
Aku merasakan kedua pandangan ini melahirkan satu pertentangan mind set atau jalur pemikiran yang perlu diberi perhatian.
Secara peribadi aku merasakan apa jua informasi aku tahu dan miliki tentang filem baik tempatan dan dunia perlu aku kongsikan bersama dengan penonton, peminat dan pelajar filem Melayu dan pelajar filem anak semua bangsa Malaysia.
Aku dapati daripada input si film buff yang pastinya bukan seorang yang terlibat dalam industri filem berbanding input pelajar filem generasi muda, wujud dua bentuk sikap dan pemikiran yang perlu diseimbangkan bagi membawa pembikinan dan apresiasi filem tempatan maju ke depan.
Aku simpulkan begini – si film buff mahu melihat industri filem tempatan yang bakal diterajui oleh pembikin filem generasi muda terus maju. Untuk itu perlu ada ilmu dan pengetahuan tentang industri dan sejarah filem dunia melalui pembacaan dan pencarian informasi mengenai filem-filem besar dan penting oleh pengarah-pengarah filem tersohor dunia.
Si pelajar filem pula mempamerkan sikap jumud sebahagian orang kita yang malas mencari dan mengkaji. Kepada pelajar ini cuma satu aku ingin ingatkan – jauh berjalan luas pandangan dan semestinya luas pembacaan bertambah pengetahuan dan ilmu.
Pengalaman manusia lain, baik atau buruk adalah ilmu dan panduan untuk kita. Bila ilmu filem bertambah maka filem-filem bakal kita arahkan akan ada jati diri dan identiti bangsa.
Pelajar-pelajar filem jangan sesekali cuba melalui jalan pintas jika mahu menjadi pengarah filem yang menghasilkan filem-filem bermutu. Paling penting menghasilkan filem bermaruah!
Berbalik kepada janji aku menulis tentang seorang lagi pengarah filem tersohor dunia yang esentrik.
Werner Herzog, nama pengarah Jerman ini kurang dan tidak dikenali oleh ramai khalayak penonton dan orang-orang filem negara kita. Ramai tidak berpeluang menonton filem-filem arahannya. Tetapi aku pasti ada segelintir peminat dan penggiat filem tegar - hardcore tempatan mengenali Herzog.
Seingat aku cuma satu filemnya, Nosferatu - The Vampyre (1979) pernah ditayangkan di pawagam Odeon, Jalan Tuanku Abdul Rahman pada akhir 70-an. Itu pun hanya untuk beberapa hari sahaja.
Aku berkesempatan menonton filem lakonan Klaus Kinski (1926-1991) ini pertama kali di pawagam arus perdana.
Sebelum itu aku hanya berpeluang menonton filem-filem arahan Herzog dan pengarah–pengarah Jerman lain daripada kelompok The New German Cinema, di antaranya Rainer Werner Fassbander (1945-1982) dan Wim Wenders (1945) lewat tayangan-tayangan khas dengan kerjasama kedutaan Jerman di Goethe Institut, terletak di sebuah banglo di persimpangan Jalan U Thant, Ampang dengan Jalan Tun Razak ketika itu.
Werner Herzog dilahirkan pada 5 September 1942, di Munich, Germany. Selain mengarah filem cereka, beliau juga seorang pengarah filem dokumentari, produser filem, penulis lakon layar, pengarang buku, pelakon dan pengarah opera.
Kegilaan esentrik kesenimanannya bermula sejak beliau masih menuntut di Munich Film School. Herzog telah mencuri kamera 35mm dari sekolah filemnya untuk membuat filem pendek pertamanya. Komen beliau terhadap insiden itu - “I don’t consider it theft. It was just a necessity. I had some sort of natural right for a camera, a tool to work with.” Terjemahan ringkasnya - “Saya tidak menganggap ia satu kecurian. Ia hanya satu keperluan. Saya mempunyai hak seperti satu kuasa semula jadi untuk memiliki sebuah kamera, satu alat bagi kegunaan saya.”
Bagi mencari dana untuk filem cereka pertamanya, Herzog pernah terpaksa bekerja syif malam sebagai pengimpal di satu kilang keluli. Ketika Herzog mula berpeluang mengarah filem-filem awalnya, beliau sempat menuntut di Munich University dalam bidang sejarah dan kesusasteraan walaupun tidak lama.
Herzog dan banyak di antara filemnya telah dicalonkan di festival-festival filem dan memenangi anugerah. Anugerah utama pertama dimenanginya ialah Silver Bear Extraordinary Prize Jury untuk filem cereka pertamanya, Signs of Life (1968) di Berlin International Film Festival ke-18, 1968. Selain itu, filem Nosferatu - The Vampyre juga pernah dicalonkan untuk Anugerah Golden Bear di festival yang sama pada 1979.
Pada 1975, filemnya The Enigma Kaspar Hauser telah memenangi Hadiah Khas Juri (juga dikenali sebagai ‘Silver Palm’) di Cannes Film Festival. Filem-filem lain Herzog yang dicalonkan untuk Golden Palm di Cannes Film Festival adalah Woyzeck (1979) dan Where the Green Ants Dream (1984).
Kejayaan hebat Herzog ialah ketika memenangi Anugerah Pengarah Terbaik lewat filem ke-9 arahannya, Fitzcarraldo (1982) di Cannes Film Festival ke-35, 1982.
Filem Fitzcarraldo telah menjulang nama Herzog sebagai pengarah filem dalam kelasnya tersendiri – the one and only. Dengan segala kegilaan dan esentrisitinya sukar untuk difahami oleh penonton dan orang biasa. Waima dalam kalangan komuniti filem sendiri.
Herzog sering menampilkan dalam filem-filemnya hero dengan impian mustahil di luar jangkauan akal waras manusia. Beliau juga gemar menampilkan watak hero dengan bakat unik dalam bidang yang jarang diterokai atau kabur sifatnya. Kisah hubungan manusia yang bertentangan dengan alam semula jadi.
Pengarah filem New Wave Perancis, François Truffaut (1932-1984) pernah menganggap Herzog “the most important film director alive.”. Terjemahannya – “Seorang pengarah filem paling penting pernah hidup di dunia ini.”
Menurut pengkritik filem Amerika Roger Ebert, Herzog tidak pernah menghasilkan walau satu filem pun yang dikompromikan dan memalukan atas sebab-sebab pragmatik atau tidak menarik. Walaupun ada filem-filem beliau yang gagal namun masih menakjubkan. Bahkan kegagalan-kegagalannya adalah kegagalan yang hebat!
Herzog tersenarai dalam salah seorang daripada 100 orang paling berpengaruh di planet ini oleh majalah Time pada 2009.
Minggu depan aku akan menulis tentang pembikinan filem Fitzcarraldo. Penggambaran di hutan belantara Amazon dengan segala kegilaan termampu difikirkan oleh akal manusia dalam mencabar kewarasan seorang pengarah filem untuk menghasilkan satu karya seni bernama filem.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan